Van 23 tot 31 augustus 2024
-Port Sainte Foy en Ponchapt
Wij vieren ons tienjarig bestaan en gaan ongetwijfeld in verzet. Tijdens deze tien edities zullen we ruim dertig shows hebben neergezet, talloze gezelschappen hebben uitgenodigd en ruim twintigduizend toeschouwers hebben mogen verwelkomen. Wij zouden er blij mee moeten zijn.
Terwijl we deze tekst schrijven, hebben we echter een bittere smaak in onze mond.
In de wereld die gaat komen, de wereld die ons wordt opgelegd (die van Emmanuel en Jordan) nemen we niet of te weinig deel aan de markteconomie, maakt ons bedrijf geen winst, bezitten we geen kapitaal , doe geen investeringen, verrijk de aandeelhouders niet. We zijn, ondanks onze inkomsten, afhankelijk van overheidsgeld; onze banen zijn niet essentieel, zoals de pandemie ons heeft geleerd. Wij heten iedereen welkom die wil komen (zonder onderscheid in kleding, seksualiteit, identiteit, politieke kleur, etc.). Onze shows bepleiten niet de waarden van een zogenaamd onveranderlijk Frankrijk, geworteld als een oude boomstronk in een mythisch bos.
Kortom, het kan zijn dat we morgen niet welkom zijn. De Grote Geschiedenis heeft al bewezen dat deze politieke bewegingen niet belast worden met de woorden van kunstenaars.
Dit is de reden waarom we voor gevechtsprogrammering hebben gekozen. Met de shows “Des Femmes”, “Insurrections singulières” en “Atlas” nodigen we voorstellen uit die gedragen worden door vrouwen en waarvan de thema’s resoneren met onze vragen: het einde van een beschaving, het verlangen naar opstand, het uitspreken van minderheden. We besloten een verslag te maken van “L'Oiseau Tonnerre” om opnieuw een noodkreet te laten horen over de toestand van de planeet. We zullen ‘Richard III’ opvoeren om ons eraan te herinneren in welke mate mensen laf, gezellig en onwetend kunnen zijn en hun eigen trieste passies aan de macht kunnen brengen. Met ‘Italian Scene’ zullen we toch proberen te lachen, om de reddende krachten van theater in herinnering te brengen. Ten slotte nodigen we met “Ostinato” voor het eerst fysiek theater uit, zonder woorden, een verklaring van liefde voor het leven.
Dus, beste toeschouwers, ook al lijken deze woorden hoogdravend, we nodigen jullie uit om je bij ons aan te sluiten in het verzet. In deze misselijkmakende tijden bevestigt theater opnieuw zijn diepgaande karakter: een oefening voor de ziel, een performatief woord, een menselijk worden.
Het ontbreekt ons aan optimisme, maar we zijn niet bang.
Theater is ons (com)kloppend hart.
- Collectieve Pampa
